Een begroting bestaat uit een aantal type regels, de belangrijkste zijn de elementregels en de kostenpostregels. Een element geeft de hierarchische structuur, niveaus zoals hoofdstuk (stuurcode 1 of *), subhoofdstuk (stuurcode 2 of #), paragraaf (stuurcode 3 of +), element van niveau 4, et cetera aan van de begroting en bevat de totalen in de begroting. Een element kan onderbouwd worden met kostenposten, opslagposten en subelementen.
In bovenstaand voorbeeld van een begroting zijn de regels met een kleur de elementregels en daaronder de kostenposten. De stuurcode, weergegeven in kolom S, geeft daarbij het niveau aan van de elementregels. Een begrotingsregel van het type kostenpost vormt de onderbouwing van een element en is bepalend voor het berekenen van het totaal van een element en de totale kostprijs van de begroting. Een uitzondering zijn elementregels met een vaste eenheidsprijs. In dat geval wordt het totaalbedrag uit de onderbouwing met kostenposten overrruled en is het niet noodzakelijk dat een kostenpost in de onderbouwing aanwezig is. Ook kan een andere instelling 'herbereken totaal vanuit eenheidsprijs' op een elementniveau binnen de instellingen van de Rekenmethodiek, zie [Bestand] + [Algemene gegevens] + tabblad [Rekenmethodiek], invloed uitoefenen op het berekende totaal van een elementregel.
In zowel een traditionele begroting als een elementenbegroting spreken we over elementen. Het verschil tussen een traditionele begroting en een elementenbegroting zit in de werking van de hoeveelheid van een element. In een elementenbegroting wordt tijdens het doorrekenen van de begroting de element hoeveelheid doorgerekend over de kostenpost hoeveelheid. In een traditionele begroting wordt de element hoeveelheid gebruikt voor de berekening van de eenheidsprijs (terugdeling).
Zie ook:
•Traditionele begroting en elementenbegroting (met voorbeeld).
•Het lint [Bewerken] + [Doorrekenen] + [Begrotingsposten doorrekenen].